Shqiptarët, sipas një raportit të Bankës Botërore, kanë diversitet të lartë gjuhësor, pavarësisht se gjuha zyrtare në vend është shqipja, vetëm një. Ndryshe nga vendet e ndryshme që kanë shumë gjuhe zyrtare, si dhe bashkë me to, veçori të tjera, BB thekson se probabiliteti që dy njerëz të zgjedhur rastësisht të flasin gjuhë të ndryshme, është në nivele mesatare.
Ndryshe, nga vende si Kenia në Afrikë që ky probabilitet është i lartë, duke marrë në konsideratë morinë e gjuhëve që zotërojnë dhe sërish ndryshe, nga vendet e Amerikës Latine, që kanë probabilitet të ulët.
Një pikë që theksohet për vende si Shqipëria, është se në komunitetet me një grup dominues gjuhësor, zgjedhja e asaj gjuhe për mësimin e gjuhës amtare mund të margjinalizojë fëmijët e pakicave.
Aftësia e rritur nga të mësuarit për të lexuar në gjuhën amtare mund të përkthehet në aftësi më të madhe në një gjuhë të dytë. Prindërit dhe krijuesit e politikave arsimore ndonjëherë kundërshtojnë mësimin e gjuhës amtare me arsyetimin se gjuha amtare nuk është një gjuhë praktike për tregun e punës. Megjithatë, në Afrikën e Jugut, nxënësit e arsimuar në gjuhën e tyre amtare në notat e hershme në fakt u kryen më mirë në aftësitë e anglishtes në notat e mëvonshme. Po ashtu, në ndërhyrjet pilot në Malavi dhe Filipine, nxënësit e udhëzuar në gjuhën e tyre amtare gjithashtu performuan më mirë në leximin në gjuhën angleze më vonë. Nga ana tjetër, rezultatet nga një program i gjuhës së parë në Kenia nuk tregojnë rezultate më të mira në gjuhën e dytë krahasuar vetëm me një program të shkrimit të gjuhës së dytë (edhe pse programi zgjati vetëm një vit).