Mos prit të mbarosh universitetin,
të dashurohesh,
të gjesh një punë,
të martohesh, të kesh femijë, ta shohësh veten të sistemuar,
të humbësh ato dhjetë kilogramë,
që të vijë darka e të premtes apo mëngjesi i së shtunës.
Nuk ka moment më të mirë se ky për të qene i/e lumtur.
Lumturia është një rrugëtim, jo një destinacion.
Puno sikur të mos kesh nevojë për para,
dashuro sikur të të mos kenë lënduar kurrë,
dhe kerce, sikur të të mos shihte njeri.
Kujto se lëkura rrudhet
flokët behen të bardhë dhe ditët behen vite.
Por kryesorja nuk ndryshon:
Forca dhe bindja jote nuk kanë moshë.
Shpirti yt është ai që largon tutje çdo ngatërresë që mund të jetë krijuar në të.
Pas çdo fundi, ka nje fillim te ri.
Pas cdo arritjeje ka nje sfidë tjetër për t’u kapërcyer.
Përderisa je gjallë, ndjehu i/e tillë.
Shko përpara edhe kur të gjithë presin rrëzimin tënd!
Poezia e dytë – “FEMRAT”
Ki gjithmonë parasysh se lëkura krijon rrudha,
flokët bëhen të bardhë,
ditët shndërrohen në vite…
Por ato që janë të rëndësishme, nuk ndryshojnë:
forca jote dhe bindja jote nuk kanë moshë.
Shpirti yt është ngjitës për çdo rrjetë merimangash.
Pas çdo vendi mbërritjeje është një vend nisjeje.
Pas çdo suksesi ka një tjetër zhgënjim.
Për aq sa të jesh e gjallë, ndjehu e gjallë.
Nëse të mungon ajo që bëje, kthehu dhe bëje.
Mos jeto me fotot e zverdhura…
këmbëngul, edhe nëse të gjithë presin të largohesh.
Mos e lër të ndryshket hekurin brenda teje.
Vepro në mënyrë që në vend të mëshirës, të tjerët të të tregojnë respekt.
Kur për shkak të viteve nuk mund të vraposh, ec shpejt.
Kur nuk mund të ecësh shpejt, ec ngadalë.
Kur nuk mund të ecësh dot, përdor bastun.
Por mos u ndal asnjëherë!
Poezia e tretë – DUAJE JETËN…
Duaje jetën ashtu siç është
duaje plotësisht, pa pretendime;
duaje kur të duan apo kur të urrejnë,
duaje kur askush nuk të kupton,
apo kur të kuptojnë të gjithë.
Duaje kur të gjithë të braktisin,
apo kur në qiell të ngrenë si mbret.
Duaje kur të vjedhin gjithçka,
apo kur të dhurojnë.
Duaje kur ka kuptim
apo kur ngjan se nuk ka një fije.
Duaje në lumturi të plotë
apo në vetminë absolute.
Duaje kur je i fortë,
apo kur ndihesh i pafuqishëm.
Duaje kur ke frikë,
apo kur ke një mal guximi.
Duaje jo vetëm për kënaqësitë e mëdha
e sukseset e mrekullueshme;
duaje edhe për gëzimet e vogla.
Duaje edhe pse nuk të jep çka mundet,
duaje edhe pse nuk është siç do ta dëshiroje.
Duaje sa herë që lindesh
e sa herë që je duke vdekur.
Por… mos duaj kurrë pa dashuri!
Poezia e katërt
Dita më e bukur? Sot.
Pengesa më e madhe? Frika.
Gjëja më e lehtë? Të gabosh.
Gabimi më i madh? Të heqësh dorë.
Rrënja e çdo të keqeje? Egoizmi.
Mëndjeheqja më e mirë? Puna.
Humbja më e madhe? Mospasja e kurajës.
Profesionistët më të mirë? Fëmijët.
Nevoja e parë? Komunikimi.
Lumturia më e madhe? Të jesh i dobishëm për të tjerët.
Misteri më i madh? Vdekja.
E meta më e keqe? Të qenit pa humor.
Personi më i rrezikshëm? Ai që gënjen.
Ndjenja më e shëmtuar? Mëria.
Dhurata më e bukur? Falja.
Ajo më e paçmuara? Familja.
Drejtimi më i mirë? Rruga e duhur.
Sensacioni më i kënaqshëm? Paqja e brendshme.
Pritja më e mirë? Buzëqeshja.
Ilaçi më i mirë? Optimizmi.
Kënaqësia më e madhe? Detyra e kryer.
Forca më e madhe? Besimi.
Personat më të nevojshëm? Shërbyesit e Zotit
Gjëja më e bukur në botë? Dashuria…